Wat was het maandag een schitterende dag. Met de oude koersfiets van een van de mijnen, op naar Bedum of Zuidwolde, naar de kasseienstrook, langs het Boterdiep.
Ja, er is een tijd geweest dat mijn kind de oude koersfiets van mij kreeg als jonge vent. Vitus buizen, lichter dan die Reynolds 531, en de eerste generatie Shimano-derailleurs en remmen. En je krijgt later een afgedankte koersfietsje terug, als vader, carbon frame en shifters op het stuur. Je bent oud als je kind je een racefiets geeft.
Een schitterende dag, het heeft geregend, dus de kinderkoppen moeten er glad bijliggen, daar tussen Zuidwolde en de brug bij Ellerhuizen. Dat was wat man, rammen over die strook, lichter verzetje, kont zwaar op het zadel zodat het achterwiel niet wegglijdt, rechtop zitten zodat het gewicht recht boven de pedalen hangt, handen boven op het stuur, beetje gebogen armen om de schokken te kunnen dempen. Nou ja dempen, en dan met 40 of 44 er over heen vliegen, scheve keien ontwijkend, kuilen aan de zijkant weerstaan, een goed stukje mee pakken (nou ja, meepakken). Een strookje – met wat fantasie – gestolen uit Parijs-Roubaix en achter Zuidwolde neergelegd. Het lijkt op Secteur 8, bij Templeure, zo’n strookje, als ik het me goed herinner. Het mooiste eraan? Het geklapper en geschuur van de ketting, Le chant du pavé. De hoekige zang van de kinderkoppen.
Zo was dat, vroeger. Dus.
De tranen schieten me in de ogen. De Pavé Corne Sud is geëgaliseerd. Recht gelegd. Geen enkele kuil meer, de oude losse koppen lijken wel met lijm vastgeplakt. Het beroerdste stuk, ter hoogte van de oude grasdrogerij (en illegaal hondenasiel maar nu woningen) is verdwenen. Bonjour, tristesse.
Even bellen, ter plekke, want je hebt niet voor niks een mobieltje. Dat ding dat gemeente Bedum heette, blijkt vorig jaar de boel recht gelegd te hebben. Een der ambtenaren legt me uit dat een gemeente meer belangen moet dienen dan alleen die van jakkerende wielrenners. Er zijn ook gewone fietsers die van dat mooie stukje moeten kunnen genieten. En wat komt langs? Een MAMIL een Middle Aged Man In Lycra, dat zijn die fietsers met aankomend buikje, fiets van 4 duizend euro en een lycra broekje op de kont. Oeh, oeh, niet te hard rijden, kereltje, anders heeft de fiets er zo van te lijden. Looser, dus.
Nou ik toch bezig ben. D’r is een boekje over kasseienstroken in Nederland. Van Martijn Sargentini, een planoloog, dat is iemand die van beroep plannen maakt waar u en ik dan weer bezwaren tegen kunnen indienen. En wat staat er niet in? De Pavé Corne Sud. De meest noordelijke kasseienstrook staat er niet in, begrijpelijk dat dingetjes van planologen altijd zo veel irritatie opwekken.
In geen enkele toeristische publicatie omtrent Bedum wordt deze kasseienstrook genoemd. Wat het werkelijke schandaal van Bedum is. Dit is een kwestie die in de gemeenteraad aan de orde moet komen.
Oh, Zoet Hogeland, land van lijnrechte fietspaden Paradijs van MAMIL’s
Berto Merx
