In het pittoreske Molenrij, met het leuke haventje en de Van Cappenbergweg, waar nog vaak te snel gereden wordt, verraden de klanken van gezellige Nederlandstalige muziek waar carnavalsliefhebber Rob de Jong met zijn gezinnetje woont.
Met een lach van oor tot oor komt Rob de 100%.NL- garage uitlopen. Even denk ik dat er iets fout gegaan is, Rob steekt namelijk een enorme middelvinger in mijn richting. De opgestoken f*ckvinger heeft gelukkig geen symbolische betekenis, Rob heeft op zijn werk klem gezeten tussen twee ijzeren platen.
Rob, timmerman bij Timmerfabriek De Boer, is geboren en getogen in de hoekwoning, met zicht op het haventje, de weilanden en de dijk, fantastisch plekje!
Vanaf zijn jongste jeugd volgt Rob het carnaval en dan vooral de optocht. De kleurige, vrolijke sliert kwam langs zijn huis en ‘kleine’ Rob genoot van het jaarlijkse festijn. Op zijn 7de sloot hij voor het eerst aan bij één van de wijkwagens van Molenrij, hij vond het geweldig!
Het meehelpen bij het opbouwen van een grote wagen vond Rob wel leuk, maar hij hield niet zo van de vaste afspraken die bij een groepsgebeuren horen.
Rob: ‘Ik ging tot middenin de nacht op stap en had dan geen zin op ’s morgens gezellig met de buurt te gaan timmeren.’
Rob stopte met het helpen aan de grote wagens, maar bleef wel heel erg genieten van de optocht, de carnavalsoptocht! In 2005 stond hij de optocht te filmen. Na 15 minuten was de optocht voorbij. Rob: ‘ Ik dacht, is het nou al voorbij? Dat wilde ik niet. Ik ging naar binnen, trok een Teletubbie- pak aan en liep de optocht mee, met de Einzelgangers, het was fantastisch!’
Rob had de smaak gelijk weer te pakken. In 2006 liep hij als eenling met de optocht mee, het thema: Molenrij handen.
De daaropvolgende jaren liep of reed Rob mee met onder andere: de draad kwijt (2007), het eitje (2010), aan de schijt (2011), hoesje in mijn poesje (2012) en vorig jaar had hij een Q- Music- drive-in-show gebouwd.
Terwijl Rob erover vertelt, bladert hij door het fotoboek. Dochtertje Eline kijkt mee, legt ineens haar handje liefdevol op pappa’s schouder en zegt: ‘Dit is pappa’s grote hobby. We zien pappa genieten en wij genieten mee. Als pappa het niet meer kan doen, dan neem ik het van jou over, hoor pappa!!’
Wat trekt je eigenlijk zo?
Rob: ‘Weet jij het?’ ‘Ik weet het niet!’. Als je met z’n allen gaat opstellen bij de dijk en alles ziet staan, dat is zo’n mooi gezicht. Dan ben je gespannen, maar je denkt alleen maar ‘Dat hebben we toch maar weer mooi neergezet met z’n allen.’
Even over aanstaande zondag. Wat heb je voor het publiek in petto?
Rob: ‘ Onze dochtertjes Eline en Marin gaan met me mee op de brandweerauto. We doen mee in de categorie ‘kleine groepen’.
Rond Sinterklaas hebben we een brandweerwagen bedacht en tussen Kerst en Oud en Nieuw ben ik er aan begonnen.
De brandweerauto is op een bakfiets gebouwd en wordt voortgedreven door een Puch Maxi. Het geheel is wel wat groot en zwaar, maar het gaat helemaal goed komen. Ik de auto staan twee aggregaten en 750 watt- muziekboxen. Er is rook, er zijn zwaailichten, schijnwerpers en de meisjes hebben brandweerslangen en delen kleine presentjes uit. Indien nodig is er een ladder aan boord.’
Rob: ‘Ik verheug me enorm om met de meisjes hier voor het huis langs te komen. Ik denk dat ik de rillingen krijg, ik weet het wel zeker. Als het hier in Molenrij druk is, is dat een teken hoe druk het in Kronkeldörp is. Mooi hè, je bent maanden bezig, maandagmiddag is het alweer voorbij, maar we gaan heel lang nagenieten.’
Eline en Marin kruipen nog iets dichter naar pappa toe, het genieten is eigenlijk allang begonnen.
