Tijdens de zoektocht naar monumenten op de nationale Monumentendag mocht een bezoek aan de prachtige Sint Willibrorduskerk in Kloosterburen niet ontbreken. De kerk uit 1868 is nog veel mooier dan op foto’s te zien is.
Gastheer Gert Stiekema opent met een sierlijke beweging de deur naar het kerkgedeelte en verrast me met twee interessante boekwerkjes, de Parochiekerk H. Willibrordus en de Historie van Roomse Staties tot vijf parochies tot één nieuwe parochie in Noord-Groningen.
In de kerkbanken zitten een aantal vrijwilligers, ze hebben zitten genieten van orgelspel van Johan Benjamins met zang van Emma van Dijk – Beeftink. “Het kippenvel staat me nog op de armen” zegt één van de aanwezigen. “Het was zo prachtig, ze kan zo mooi zingen” zegt een tweede. Op dat moment komt de altijd vriendelijke Emma naar me toe. “Ach Cees, had ik geweten dat jij zou komen dan had ik nog even wat meer gezongen.” Waarschijnlijk ziet ze teleurstelling op mijn gezicht en zegt: “Ik ga even overleggen met Johan.”
Even later staat Emma bij het orgel en zegt met enigszins gedempte stem dat ze nog een lied gaan doen, een lied van Bach, speciaal voor mij, speciaal voor de lezers, geweldig!
In de warmte en monumentale pracht van de prachtige kerk zet Johan in. Bij de eerste klanken van de zang krijg ik dezelfde verschijnselen als eerder genoemd, kippenvel.
Het zijn niet alleen de klanken van het orgel, het is niet alleen de mooie stem, het is alles bij elkaar, de kerk, het intieme, kleine gezelschap, de beelden, alles past.
Wanneer de laatste tonen wegvloeien is er spontaan applaus. Na een bedankje aan alle aanwezigen loop ik naar buiten, even diep ademhalen, op weg naar het volgende monument.
