‘Jongens, allemaal even de capuchon af en wat dichter bij de bijenkast, dan kun je ze horen zoemen.’ Aan het woord is Alma Huisken die samen met Doortje Stellwagen in Molenrij De Groene Luwte, een biodynamische moestuin en ecologische landschapstuin heeft.
De brugklasleerlingen van het VMBO in Wehe-den Hoorn doen mee aan het voedselproject ‘Voeten in de aarde, poten in de klei’ van Stichting Bestek. Ze brengen daarvoor bezoeken aan ondernemers en boeren in de buurt, allemaal voedselgerelateerd. De leerlingen krijgen ter plekke uitleg over waar hun voedsel vandaan komt en wat voedsel met je lichaam doet.
Zelf zien en beleven
In april fileerden ze poon in Lauwersoog en op vrijdag 9 juni konden ze, in de stromende regen, met eigen ogen zien hoe een ecologische kringloop in de moestuin er uit ziet. Bijen zoemen, ganzen scharrelen wat rond op zoek naar het lekkerste stukje gras en in het snoeiafval broedt een kip. De loopeenden nemen de in de moestuin zo verfoeide slakken voor hun rekening en in de compost bak doen dikke wurmen zich tegoed aan het vers gewiede onkruid. Alma Huisken en Doortje Stellwagen kweken bijna al hun groenten zelf en al het afval van planten en dieren wordt hergebruikt in hun Groene Luwte.
‘Wie weet wat dit voor plant is?’ Nou, dat weten de meeste leerlingen wel, die hebben ze namelijk zelf ook gepoot in de moestuin naast de school. ‘Dat is een aardappelplant mevrouw’ roept Leon. Maar in de tuin staat nog veel meer. Opvallend is hoe goed de leerlingen de verschillende, nog lang niet volgroeide groenten herkennen. Moeiteloos worden de aubergine-, pompoen-, bieten- en bonenkruid plantjes benoemd. Maar er zijn ook leerlingen die vandaag heel wat bijleren. Op Alma’s vraag welke groente je goed voor de winter kunt bewaren klinkt een opgewonden ‘Ik weet het! Stamppot!’ gevolgd door een lachsalvo.
Poep en pies
‘Kom mee, dan laat ik jullie de wc zien’ wenkt Alma ze vrolijk. ‘Ja maar daar heeft net iemand geplast, da’s toch vies?’ sputtert een van de meisjes terwijl ze haar handtas dicht tegen zich aan drukt. ‘Dat heb ik gedaan ja, ik heb over de mest gepiest’ pocht een van de jongens. Alma troont de groep mee naar haar ecologische buitentoilet waarin ‘menselijke mest’ wordt opgevangen. ‘Als je er telkens een laagje hennepvezel over heen gooit ruik je niks en wordt het geweldig mest. In China gebruiken ze dat nog altijd. Wij zelf doen dat niet omdat we niet weten of mensen die de wc gebruiken medicijnen slikken die vervolgens in de mest terecht komen. We willen onze tuin zo schoon mogelijk houden’.
Op het eind van de rondleiding mag nog even een blik geworpen worden op de kluwen wormen in de compostton. ‘Die zijn heel goed voor de bodem’ legt Alma uit ‘door wat ze uitpoepen ontstaat mooie zwarte aarde die we als compost gebruiken enze woelen de grond om’. ‘Getver, maar die groenten ga je dan toch zeker niet meer eten?’ brult een van de leerlingen. ‘Duh’, reageert een ander stoïcijns, ‘dan kun je die aardappelen uit de supermarkt ook niet meer eten hoor!’
Als verzopen katjes stappen de leerlingen weer op de fiets naar Wehe. ‘Het was mooi mevrouw, maar het weer niet!’
Tekst en foto’s voor De MarneNieuws: Nicolette Hetzler
