Jurken
Het gaat niet goed, op straat, in de nakende gemeente Het Hogeland. In de vorige zonperiode even geleden was al een ernstig symptoom waarneembaar: nauwelijks was iets zichtbaar van Rokjesdag. De Rokjesdag – als algemeen erkende nationale feestdag met een hoofdletter geschreven – staat op de tocht. Het is de dag dat de vrouwen massaal en intens de lente definitief aankondigen en dat is iets anders dan het weerbericht. Ten eerste: de spaarzame rokjes worden op grote schaal vervangen door jurken. Nou goed, als we een jurk sociologisch definiëren als een rokje-met-een-truitje-er-aan, zou het nog kunnen meevallen. Het is een beetje sociologie, beste lezers, als het niet klopt, gewoon de definitie veranderen…….Komt het vanzelf weer goed.
Verborgen, maar voor het geoefende oog van een participerende observator, was toen al zichtbaar dat de vrouwen de diepe lente aankondigen door broekjes en niet door rokjes of als het zo nodig moet, jurkjes. Bij de supermarkt in Leens – random gekozen plek – zag je ze: de korte broeken in vale mosterd kleur waarvoor de naam kaki is bedacht en ook wel bekend staat als landmacht bruin. En ook: gebruikte broeken, broeken die kennelijk uit de kast zijn gehaald, bewaard van de enkele jaren geleden kaki-kleurige mode. Beginnen vrouwen steeds meer te beseffen dat je iets wat nu in de mode is, vijf jaar moet bewaren totdat het weer in de mode is? Ook opmerkelijk: de broeken zijn in combat-snit, met opgestikte zakken en omgeslagen zoom. En gaaf, heel, zonder scheuren. Het gaat dus niet om een bijgeknipte gewone jeans met allemaal gaten en scheuren die tot voor kort in de mode was en waarbij je dacht dat de nabije vrouw een ernstige smak met de fiets had gemaakt, maar om gaten en scheuren die door vermoeide kinderhandjes in de verre-landen-confectie-industrie zorgvuldig waren aangebracht want een jeans met scheuren verkoopt gemakkelijker dan een zonder scheuren. Dus.
Zaterdagmiddag op de 38e supergave braderie van Usquert. Heel druk, dus veel objecten van studie voorhanden om de voorlopige hypothese te toetsen. Dat mannenzanggroepje met Jaap Nienhuis in Bretonse kiel, en zelf muts op, is totaal oninteressant. Het plaatselijke wielercomité in blauwe polo’s, daar was geen vrouw bij te ontwaren. De klanken van de malletband Boreas , zo mooi dragen ze over de markt. En niks te merken van Rokjesdag op die zaterdagmiddag waar het toch zou zijn moeten gebeuren.
Ook hier heel veel korte broeken. En jurkjes als overgooiers bij zwarte leggings en ook wel zelfstandige jurkjes. Inspectie van de marktkramen voor dameskleding, doet de onrust alleen maar toenemen. Er zijn helemaal geen rokjes te koop. Dat moet toch de organisatoren van de braderie, heel aardige en innemende mensen, zeer kwalijk worden genomen. Als zelfs in Usquert geen rokjes te koop zijn, dan gaat er iets verkeerd in de wereld.
Staat Rokjesdag op de tocht? Nou, eigenlijk hoeft het niet meer, als het zo moet. En het is toch al te laat.
Tekst en foto’s: Berto Merx
