KLOOSTERBUREN – Zaterdag 26 mei stond Kloosterburen in het teken van Mon Marne: een dag voor amateurkunstenaars, georganiseerd door de Stichting Culturele Activiteiten Kloosterburen.
Mon Marne, een naam die direct doet vermoeden waar het allemaal om draait: kunst, vanwege de leuke knipoog naar zijn grote broer: de vrolijke kunstenaarswijk Montmartre in Parijs. Zo moet het daar ooit zijn begonnen: een groep enthousiaste kunstenaars die hun werk met anderen wilde delen. En net zoals men daar werkte onder de rook van de Sacré-Coeur, zo vond deze happening plaats rondom de Nicolaaskerk.
Bij zuidelijke temperaturen worden onze blikken getrokken naar de prachtige kleuren van de schilderijen van Johanneke Lechner. Ze typeert zichzelf als olieverfschilderes en intuïtief. Ze deelt de kraam met haar zus Nini Vos de Mooij van Wollenwezens. De diertjes die zij maakt, ontstaan door het naaldvilten van wol. Het is indrukwekkend dat er uit een pluk wol, door eindeloos prikken, een heus beestje kan ontstaan.
Begeleid door muziek Erik van Toorn wandelen we verder.
Vrolijke kleuren komen ons tegemoet en de afbeeldingen brengen een glimlach op ons gezicht. “Dat is precies de bedoeling,” vertelt kunstenares José Bakker van Finelinecards: “maffe dieren schilderen met een lach erin.” Ze wisselt dit werk af met werken van pen en inkt, waarvan er ook een aantal uitgestald is. Prachtig. “Als kind kon ze eerder tekenen dan praten,” zo vertelt haar moeder lachend.
En hoe zit het met exposeren? wil ik weten. “Zodra ze horen dat ik geen kunstopleiding heb gevolgd, haken ze af,” klinkt het gefrustreerd. Dat kan ik me goed voorstellen, haar schilderijen verdienen het om door groter publiek gezien te worden.
Terwijl we genietend verder lopen, valt mijn oog op prachtige objecten die ik niet kan plaatsen. Dit is waar kunst voor bedoeld is: je aan het denken zetten, op welke manier dan ook. Wat ik zie, past niet bij wat mijn verstand kan bedenken: grote, mooie keien die op een of andere manier zijn uitgehold en weer gevuld met kleinere, gekleurde stenen.
Deze sculpturen, want dat zijn het, zijn gemaakt door Lisa Hofman van Falisa Art.
Ze moet lachen om mijn verbazing en legt uit dat het geen keien zijn, maar gietwerk is van steenklei. Aanvankelijk richtte Lisa zich op de schilderkunst, maar sinds anderhalf jaar heeft ze haar weg gevonden in sculpturen.
Tot slot sta ik wat langer stil bij de kraam van Constanze Cromwell van Atelier Tegelkunst. De tentoongestelde glas- en tegelmozaïeken zijn zeer indrukwekkend en gevarieerd. Ze vertelt trots dat ze is gehuisvest in het oude automuseum van Stalman, dat nu van haar is.
De mozaïeken vormden haar basis en de polymeerklei die ze daarbij nodig had, gebruikte ze in eerste instantie slechts als ondersteuning. Langzamerhand ging ze dit materiaal steeds meer waarderen en heeft dat zijn eigen aandacht gekregen, zoals tal van bloemen laten zien.
Voor deze editie van Mon Marne hadden zich twintig kunstenaars aangemeld en daardoor was het aanbod mooi gevarieerd.
In de 19de eeuw trokken onder meer Van Gogh en Picasso naar Montmartre. Als we de eerdere vergelijkingen doortrekken, ligt er voor de aanwezigen hier misschien nog een mooie toekomst te wachten …
Meer foto’s van MonMarne in de fotoreeks boven de tekst.
