Natuurlijk is Bauke Mollema een topper. Zo!! Meer zeg ik er niet over, want ik wil niet in het rijtje thuishoren van lieden die ‘het altijd al gezien hebben’ of zelfs menen in de minste en onaanzienlijkste mate op enige of geringe wijze iets te hebben bijgedragen aan zijn succes. Het enig wat ik te melden heb, is dat ik een keer persoonlijk contact met hem heb gehad.
Enkele jaren geleden stuurde ik als ploegleider van het – toen zeer armlastige – Young Talents Cycling Team een mail naar een heleboel wielrenners met een eenvoudige vraag: Mannen hebben jullie materiaal over? Ik wil een kleine verzameling shirtjes, helmen, handschoenen, schoenen aanleggen. Ik heb dat nodig om beginnende renners die niet meteen het geld bij de hand hebben om een uitrusting te kunnen betalen, even op weg te helpen. Er zijn nu eenmaal jongens en meisjes van dertien, veertien jaar die wel willen wielrennen, om te beginnen op de fiets van hun vader, of oom, of neef. Op sneakers en gehuld in t-shirt en katoenen sportbroek. Om er achter te komen of deze sport wel bij hen past mogen ze twee maanden meetrainen. Het zou dan ideaal zijn als je als ploegleider wat shirtjes en fietsbroekjes en helmen bij de hand hebt om hen op weg te helpen. Temeer daar een helm verplicht is, anders mag je bij ons gewoon niet meedoen.
Enigszins verbaasd bekeek ik de mail van Bauke Mollema waarin hij een stevig pakket aanbood. Twee sets schoenen, een helm, truitje, vest en nog wat. Enkele weken later haalde ik de spullen op in Groningen bij de start van de Bauke Mollema Toertocht.
Menig jonge renner die de eerste schreden op het pad van hard fietsen heeft gezet, mocht van dit supercadeau profiteren. een week of zes geleden werd de helm van Bauke in gebruik genomen door het jongste lid van het Young Talents Team. Een vluchteling uit Eritrea, zonder ouders, via de bootjes die je eigenlijk geen bootje noemen mag over de Middellandse-Zee in Groningen terecht gekomen bij pleegouders.
Daar stond hij, met een te grote fiets, remmen die het niet helemaal deden, een derailleur die kreunde en kraakte. In sportbroek en t-shirt en sportschoenen. Onwennig zette hij de helm van Bauke op, zo’n helm is en blijft een raar ding. En hij is er nog steeds bij en traint elke week beter en harder.
Twee weken geleden kwam er een einde aan, aan de helm van Bauke. De sluiting was gaar en deed het niet meer. De helm rust nu, bij mij in de schuur. Hij krijgt een ereplaats in mijn werkkamer. Het was het laatste ding uit de verzameling materiaal die ik van Bauke kreeg. Een grote naam, van een topsporter die in het klein iets heel wezenlijks deed.
Tekst en foto’s: Berto Merx, ploegleider NWVG Young Talents Cycling Team
