Het is voor Hendrika Hoekstra, ook wel Kiki genoemd, en haar familie zo duidelijk als wat: hun vader Hendrik Hoekstra is de zoon van Prins Hendrik (1876-1934).
De zoektocht naar erkenning zorgt voor emotionele momenten. Al hun hele leven wordt er onderling over gesproken. ‘Maar vroeger, thuis, werd er gezwegen. Mijn vader wilde niet dat we er over spraken’, vertelt Kiki. De familie zoekt naar erkenning en wil het een plek kunnen geven. ‘Wij kunnen nergens terecht. Iedereen wil toch weten waar hij of zij vandaan komt?’
Geen enkele twijfel
Vader Hoekstra zou verwekt zijn door prins Hendrik Meckelenburg Schwerin, echtgenoot van koningin Wilhelmina. Al jaren circuleert er een lijstje met 9 onwettige kinderen van de prins, maar de vader van Kiki is daar niet bij. Toch is er voor Kiki en de rest van het gezin geen enkele twijfel. ‘Ze lijken sprekend op elkaar, kijk zelf maar.’
Fogelsangh State
Beppe Janke Hoekstra werkte in het voorjaar van 1916 als dienstmeisje op Fogelsangh State in het Friese Veenklooster. Ze was toen 16 jaar oud en dus minderjarig. De prins kwam daar geregeld om te jagen, al is het onduidelijk of hij dit ook in het voorjaar in 1916 deed. Volgens Jan Willem Zwart, momenteel werkzaam voor onder andere Fogelsangh State, weet veel van de geschiedenis van de State. ‘Voor zover mij bekend is, werd er in het voorjaar nooit gejaagd’, vertelt hij. Zwart wil graag in de archieven van Fogelsangh duiken om de situatie rond 1916 helder te krijgen.
Beppe Janke
Janke Hoekstra deed aan een kant altijd geheimzinnig over de vader van vader Hendrik, maar was tegelijkertijd ook trots. Op het geboortebewijs van haar zoon staat ‘vader onbekend’. Ze moest duidelijk iets geheim houden, maar mocht er toch graag over opscheppen. ‘Ze kon ons, wanneer we wel eens ruzie met onze vader hadden, duidelijk zeggen dat we respect voor hem moesten hebben omdat hij van blauw bloed was’, lacht Kiki. Ook vertelde ze over een tocht met een koets door de stad Groningen. ‘Ze zou toen met hem naar een concert zijn geweest.’
Zoon Hendrik Hoekstra leed meer onder de situatie dan zijn moeder
Volgens Kiki was haar beppe een vrolijke aparte vrouw. ‘Mijn vader heeft meer onder de hele situatie geleden dan zij.’ Bovendien had beppe, die van eenvoudige komaf was, het financieel niet slecht vanaf het moment dat ze beviel van haar zoon. Maandelijks kreeg ze, tot haar dood, duizend gulden, dat ze kon ophalen bij notaris Kooi in Buitenpost. Ze bezat uiteindelijk verschillende panden en cafes. ‘Dat is toch wel degelijk een vorm van erkenning’, reageert Zwart. ‘Een erkenning van het Koninklijk huis zal er nooit komen, dan zitten die tot in de eeuwigheid met een claim opgescheept. Maar wanneer je je hele leven een geldbedrag toegestopt krijgt, lijkt me die erkenning duidelijk.’
De vermeende zoon Hendrik werkte als kledenverkoper en later als handelaar in vlees. Hoekstra wilde niets van zijn achtergrond weten. ‘Behalve als hij gedronken had’, lacht Kiki. Hij en zijn vrouw hadden geen gelukkig leven, ze verloren een zoontje dat verdronk en vader zelf zocht zijn heil in drank en vrouwen. ‘Toch kon ik heel goed met mijn vader’, mijmert Kiki, ‘je kon gewoon niet kwaad op hem worden.’ Ze vertelt dat haar moeder al een zoon had voordat ze met Hendrik trouwde. Halfbroer Gerrit werd direct erkend als zijn eigen kind. ‘Hij zei altijd Gerrit is mijn zoon! Dan ben je toch een goedaardig mens.’
Niet de meest trouwe echtgenoot
Ook de prins was niet de meest trouwe echtgenoot. Er circuleren genoeg verhalen en anekdotes over de vele buitenechtelijke kinderen. De meest bekende was wel Pim van Lier. Van Lier werd in 1918 in Scheveningen geboren als Albrecht Willem Wenneker. Zijn vader was naar Liers eigen zeggen prins Hendrik. Prins Hendrik zou zijn moeder hebben ontmoet bij zijn masseur die praktijk hield in een huis dat eigendom was van moeder Mien Wenneker en waar zij ook woonde. In 1919 huwde luitenant Jan Derk Lier met Mien Wenneker, waarbij hij Pim erkende als zijn zoon. Lier senior zou hiervoor volgens Pim Lier honderdduizend gulden ineens en een maandelijkse vergoeding van duizend gulden hebben ontvangen. De maandelijkse bijdrage zou al snel zijn gehalveerd door François van ’t Sant. Mien Lier zou die 500 gulden hebben ontvangen tot aan haar dood in 1973. Lier hoopte door de koninklijke familie als lid erkend te worden, maar werd compleet genegeerd. Hij zocht vervolgens wanhopig de publiciteit, maar dit leverde niets op.
Geen bewijs
Daadwerkelijk bewijs is er niet voor de familie Hoekstra evenmin. Het meest tastbare wat nog het dichtst in de buurt komt van erkenning, is een brief van professor Klein van het NIOD (Nederlands Instituut voor Oorlogsdocumentatie). Daarin stond dat het zeer waarschijnlijk is dat de vader de zoon van prins Hendrik is. Het bewijs is echter moeilijk te leveren, zeker zoveel jaren later. De Rijksvoorlichtingsdienst wil niet reageren op vragen over Hendrik Hoekstra. Voor de familie een emotionele last.
Niet alleen maar negatief
Toch zegt Kiki het ook positief te zien. ‘Niet iedereen heeft zo’n familieverhaal. Het is best bijzonder en iets om trots op te zijn. Sommige mensen, vooral in het dorp, kijken er wat vreemd tegen aan. Die vragen wel eens of het niet vreemd is, een vader met blauw bloed te hebben’. Maar Kiki blijft zichzelf. ‘Ik heb er nooit bij stil gestaan dat ik anders zou zijn.’
