WEHE-DEN HOORN – Onder het klinische neonlicht in het klaslokaal verbleekt de schmink. Een leeuw ziet er wat te lichtgeel uit. Hij wordt nog bijgewerkt, het kleine detail. We zijn een uur voor het begin van de opvoering van Rafiki’s Story, door leerlingen van Het Hogeland College in Wehe aan de Mernaweg. Niemand is zenuwachtig. Straks gaat het doek open in het Marnehoes.
De leerlingen van groep 2 VMBO hebben in het kader van de keuze module podium een half jaartje gewerkt aan het stuk. Formeel vijf lesuren per week. In de praktijk vele uren extra. Docent Rik Maneschijn: “Het doel van deze module is geheel de productie verzorgen, van het schrijven van de tekst tot het in ontvangst nemen van het applaus. Alles hebben ze zelf gedaan, kleding, decor, belichting, muziek samenstellen. Er was nog een klein probleem. Bij het begin was het een groep van 15 meisjes en 1 jongen. Die jongen is afgehaakt. We hebben Jeffry Beerda uit jaar 1 erbij gehaald. Hij zingt. En Melanie Maria neemt ook een song voor haar rekening.”
De groep gaat vanuit het klaslokaal naar het Marnehoes, als kleine theaterzaal afgehuurd. Langzaam druppelt het publiek binnen wat toch uiteindelijk 75 bezoekers zullen worden, vooral familie. Achter de coulissen zitten vier spelers ontspannen te kletsen. Van zenuwen, plankenkoorts heet dat in het theaterjargon, is geen sprake, zeggen ze. Een leerling van de techniek zoekt in een materiaalkist naar een tangetje op zoiets. Buiten staat een leerling, hij fungeert als verkeersregelaar, en moet voorkomen dat de bezoekers de autos in de Kerkstraat parkeren, voorkomen dat deze straat wordt gevuld met verkeershindernissen, niet van beton maar van auto.
Het verhaal is geïnspireerd op de Lion King, maar dan verteld vanuit het perspectief van Rafika, de mandril aap. Het stuk is intelligent opgebouwd. Het is een raamvertelling, Rafika vertelt het verhaal met intermezzo’s van de spelers. Het doet me denken aan de toneelopvatting van oude meester Bertold Brecht. Geen groots drama waar men zich kan inleven in de hoofdpersonages. De afzonderlijke scenes lopen niet als een vloeiend verhaal in elkaar over. Elementen uit de revue, dans, zang, muziek schimmenspel, zijn er in verwerkt en juist dat geeft een eigen effect.
Het verhaal gaat over machtsstrijd. De Koning van de Savannen wordt door zijn broer met hulp van hyena’s gedood. Zijn zoon Simba krijgt deze moord in de schoenen geschoven en vlucht. Als volwassen leeuw keert Simba terug en stoot hij de moordenaar van zijn vader van de troon.
Er zaten heel sterke momenten in het stuk. De twee songs werden goed gebracht. De strijd tussen Simba en zijn kwaadaardige oom werd in een schimmenspel gevoerd, heel goed gelukt. De voorstelling had vaart. En heel mooi: de gehele zaal werd in de enscenering gebruikt. Stemvastheid was nu en dan een klein probleem, maar ja, wat wil je van niet-beroepsacteurs. En heel keurig: geen moment het idee gehad dat iemand zijn tekst kwijt was. De muziekkeuze, zo te horen van vooral door Zuidafrikaanse zangers en musici, prachtig.
Genoten van een mooi theaterstuk. Over de treurnisheid van macht. Een zeer geslaagd onderwijsproject.
Het stuk wordt donderdagavondavond nog een keer uitgevoerd in het Marnehoes.
Tekst en foto’s: Berto Merx
