Leens – Op straat ligt een zwaar gewonde soldate. Ernstig hoofdletsel. We wachten op de komst van de zwaar gepanserde ziekenwagen.
Plaats van onheil: de weg vlak bij de museumboerderij in Leens. Een eenheid oefent in het ophalen van slachtoffers na het gevecht. In alle nuchterheid, dat moet ook gebeuren en goed ook. De oefening, vanuit de kazerne in Zoutkamp, heeft niets te maken met de luchtoefeningen die op dit moment plaatsvinden, legt de officier me uit. Het is een training voor commandanten om de hulpverlening te perfectioneren.
Het slachtoffer heeft een stevig gat in haar linker slaap (toneel make-up). Daar komt de ziekenwagen vanaf de provinciale weg al aangereden. Een bakbeest waar je niet tegenop wil rijden. De achterklep gaat open en twee hospikken buigen zich over het slachtoffer. Met als eerste vraag: ‘Kun je me horen? Hoor je me?’ Met drie man laden ze het slachtoffer geroutineerd op de brancard, inschuiven, klep dicht en weg zijn ze. Zo te zien één kleinigheid. Een hospik vergeet zijn tas mee terug te nemen de wagen in. Dat gebeurt je gewoon een keer.
Bij Warfhuizen doet zich een bijna real-life situatie voor. De ziekenwagen moet zich met 10, 15 km per uur tussen de bloembakken op de weg doorwurmen. Alsof het echt een zone met road-blocks is.
(Op verzoek van de officier zetten we geen namen van militairen in dit stukje.)
