VIERHUIZEN – Zo’n zonnige najaarszondag in Vierhuizen. Tachtig liefhebbers van de jacht hebben zich in het kerkje verzameld om de Hubertusviering bij te wonen. Het is de opening van het jachtseizoen en de jagersvereniging Nimrod (een heel ouwe godin van de jacht) markeert dat met een viering, voorgegaan door dominee Pieterman. Het Noord-Nederlands Jagerskoor Prins Hendrik -gehuld in Beierse jasjes en hoedjes – luistert de viering op met fraaie liederen over de jagersman en het gevoel van de jager.
Er is wat vreemds aan de hand. St Hubertus is zo’n katholieke heilige die in zuidelijk Nederland en de Belgische Ardennen vereerd wordt op 3 november. Hij beschermt tegen hondsdolheid (gezegende broodjes voor honden) en hij is de patroon van de jagers. Een mooi verhaal. Op Goede Vrijdag van het jaar 683 ging hij op jacht, hoewel dat een zeer oneerbiedige activiteit was op die dag dat Jezus de Heer aan het kruis is gestorven. Hubertus bespeurde een groot hert, en joeg erachteraan met zijn honden. Toen hij het hert bijna te pakken had en het dier zich naar hem toekeerde wilde hij het neerschieten. Op dat moment verscheen er een lichtend kruis tussen het gewei. Een stem zei hem naar de bisschop van Maastricht te gaan. Hij bekeerde zich tot het katholicisme -iets anders was er toen nog niet – nadat hij tot het besef was gekomen dat hij Jezus in dat gewei had gezien. Sint Hubertus staat nu bekend als patroonheilige van de jacht. Zijn naamfeest wordt op 3 november gevierd. Het plaatsje St. Hubert in de Ardennen is ‘the place to be’. Het verhaal leeft voort op het etiket van een fles (echte) Jägermeister.
Het merkwaardige is nu dat in zuidelijk Nederland die Hubertusverering drastisch aan het verdwijnen is en juist in Vierhuizen opnieuw wordt uitgevonden. Jacobien Louwes, voorzitter van de activiteitencommissie van het kerkje: ‘Je probeert invulling te vinden voor de activiteiten. Ineens, drie jaar geleden, kregen we het idee om wat met Hubertus te doen. Dominee Pieterman uit Niekerk leek het ook een goed idee en zo is die viering ontstaan. De vijftiende oktober is de opening van het jachtseizoen en de jagersvereniging van Westpolder sloot zich daar bij aan.’
Het is een sobere – dus protestantse – viering. Geen zegening van de Hubertusbroodjes, noch zegening van de jagers. Het is voor iemand die zelf die zuidelijke vieringen heeft meegemaakt, wel even wennen. ‘Hosanna, die Zeit der Jagd is da….’ Klinkt het in fraaie mannenstemmen in het kerkje.
Riepko Toxopeus, voorzitter van de 12 leden tellende jagersvereniging Nimrod – laat me met trots een fles wijn zien waarvan er jaarlijks 103 met een eigen Nimrod-etiket worden voorzien. ’Voor onze relaties,’ zegt hij en overhandigt de dominee er een. ’We zijn in 1946 opgericht, dat waren plaatselijke boeren. Ook allemaal wel een beetje familie van elkaar. We hebben niet zoveel last van vergrijzing. Het jongste lid is 40. Het oudste is 70.’
Na afloop wachten buiten de hapjes en de sapjes. Eend met spekjes, uien en champignons, fijn gekruid, zo uit de pot Eén vinger erbij aflikken is al genoeg. Een nipje Jägermeister, ijkoud, zou het afmaken. Helaas, dat drankje is van een Duitsige namaak. Het is er vooral gezellig, De zangvereniging, vernoemd naar de bekendste Nederlandse jager prins Hendrik – echtgenoot van koningin Wilhelmina – maakt van de gelegenheid gebruik om supporters te werven.
Dat gezellige, dat maakt de Hubertusviering toch een beetje katholiek.
Tekst: Berto Merx
