Een weekje met prijzen, wrakken en een kunstwerk

Onbedoeld kunstwerk
Onbedoeld kunstwerk
Foto: Berto Merx

Het was me toch wel weer een weekje. Zeker voor Henk Haaijer, groot prijswinnaar in Kloosterburen. Hoe was het ook weer? 

Prijs

Burgemeester Wiersma en Simone Klein

Ons aller inwoners  van de BMWV-gemeenten mochten een naam kiezen voor de nieuwe gemeente. En die keuze mocht uit de alternatieven Het Hogeland….nog wat, en Hunsingo. Onder de inzenders  van de winnende naam werd een prijs verloot. De winnende naam werd dus Het Hogeland en Henk Haaijer was de winnaar van de prijs: hij mag mee wanneer er zeehondjes op de Waddenzee worden terug gezet.

Het was een leuke, intieme gebeurtenis, die prijsuitreiking afgelopen donderdag. Omringd door zijn zonen Willem en Gertjan, nam de op leeftijd zijnde Haaijer de prijs in ontvangst uit handen van burgemeester Koos Wiersma, bijgestaan door Simone Klein, communicatieadviseur van de gemeente Winsum. ‘Ik ben heel blij met deze prijs,’ zei Haaijer. ‘Alleen is het jammer dat ik op de naam Hunsingo had willen stemmen, maar dat is niet gebeurd. Ik heb een begeleidster en die zou voor me stemmen, op Hunsingo, maar dat had ze niet gedaan. Ze heeft tegen mijn zin op Het Hogeland gestemd, want ik had Hunsingo gewild.’

Dhr. Haaijer, zonen Willem (l) en Gertjan, en burgemeester Wiersma

Onze burgervader  Koos Wiersma, grootmeester in het aanpakken van pijnlijke situaties, zei toen gedecideerd: ‘Wat gebeurd is, is gebeurd, u hebt de prijs toch gewonnen.’

Volvo

Wat eens een Volvo was

Eind goed, al goed, dachten we. Een prijs is een prijs. En toen ontwaarden we op de parkeerplaats van het etablissement Schierstee in Wehe-den Hoorn  iets wat aanvankelijk op afstand op zwerfvuil leek, maar in werkelijkheid een autowrak was.  Daar liggen ze, de resten van een Volvo. Zo te zien het slachtoffer van een verkeersongeluk. Ooit een krachtmonster met vele pk’s, en dan moeten we altijd aan fiere sterke paarden denken.  Desolaat, eenzaam is een beter woord,  ligt daar het karkas van wat ooit de trots van de eigenaar is geweest op de asfaltvlakte.  Oh ijdelheid der ijdelheden. Roest ben je en tot roest zul je terugkeren.

Kunstwerk

Onbedoeld kunstwerk

Ze zijn goed bezig, de werklieden die de oude Luchtwacht Toren in Warfhuizen renoveren.  Het ranke, betonnen bouwsel, dat jaren regen, wind en mist heeft getrotseerd, is omringd met steigers.  En we krijgen een fraaie gedachte. Eigenlijk is die krans van steigerbuizen, met daarbinnen een betonnen naald, een gigantisch prachtig kunstwerk. Eh, hoe zeg je dat?  De graatstruktuur van de oude toren repliceert zich in de doorzichtige textuur van het omhulsel, dat medieert tussen de massieve aarde waar de toren op staat en de omgrijpbare lucht er om heen.  Het kleurencontrast tussen beton en metaal, log grijs en blinkend grijs, versterkt de elementen hardheid en ielheid die de beschouwer onmiddellijk raakt. Dus.

Als je er zo tegen aan kijkt, dan is de steiger met toren onbedoeld een kunstwerk geworden. Staan laten, mannen, niks meer aan doen.

Tekst en foto’s: Berto Merx

Cookieinstellingen