Marco Wichers, terug in de basis van FC LEO, was zaterdagmiddag de absolute uitblinker tijdens FC LEO – Mamio. De doelman, hersteld van een langdurige blessure, stopte in deze wedstrijd minimaal vijf 100%-kansen van de aanstaande kampioen in 4C en zorgde er daardoor hoogstpersoonlijk voor dat het tot de laatste minuut spannend bleef.
Trainer Gerke Kersaan kon geen beroep doen op 6 basisspelers deze middag. Elk puntje was vooraf dan ook mooi meegenomen tegen koploper Mamio uit Groningen. Het begin leek dan ook zeer somber voor de thuisploeg. De Stad-Groningers lieten zien over veel kwaliteit te bezitten, waren veelvuldig in balbezit en geduldig. FC LEO kwam niet verder dan tegenhouden, het weg rossen van de bal en sporadisch een countertje meepakken.
Maar de druk van de gasten was te groot om lekker uit te kunnen verdedigen, waardoor er maar op een helft werd gespeeld. In de 10de minuut was het FC LEO (lees: Marco Wichers) dat met kunst en vliegwerk het doel wist schoon te houden. Binnen 1 minuut wist de doelman drie keer op fabuleuze wijze de bal uit z’n doel te ranselen. Zo plukte hij eerst een zeer goed genomen vrije bal van Jarvis Bernardus uit de benedenhoek.
De daaruit voortvloeiende hoekschop werd afgeslagen, maar door Edison Minquel ineens volley genomen. Ook nu wist FC LEO-goalie Wichers de zekere goal naast z’n doel te werken. De hoekschop die nu volgde kwam via Nicky Smid voor de voeten van Jarvis Bernardus, die in de “5-meter” leek te gaan scoren, maar nu redde Wichers op het laatste moment met de voet.
Jammer was het voor doelman Wichers, dat hij twee minuten later dan toch de bal uit het net moest halen. Mamio-aanvoerder Kenneth Slijngaard (40!!) kwam over rechts goed door en gaf op het juiste moment breed op Nicky Smid, die van dichtbij kon scoren, 0-1.
Mamio bleef veruit de betere ploeg, gaf niets weg en voerde druk op. Dat het tot de 33ste minuut duurde voordat de score werd verdubbeld, had vooral te maken dat de Groningers het wel prima leken te vinden. De goal was er wel een uit het boekje. Vanuit het middenveld werd de ingeschoven Edison Miquel met een slimme steekpass ingespeeld. Zijn balletje breed werd door Nicky Smid ineens in de verre hoek verlengd, 0-2. Prachtige aanval, prima goal.
In de 41ste minuut leek de 0-3 op de scorebord te komen, maar het schot van Raichello Kleinmoedig van buiten de ’16’ verdween maar net naast. Op slag van rust was het dan FC LEO dat bijna een doelpunt cadeau kreeg. Een voorzet van Peter Kolkena werd door Bart Kuper helemaal verkeerd geraakt en leek in eigen doel te gaan, maar het was Mamio-goalie Nicolo Ventura die de bal nog net voor de lijn wist te onderscheppen.
Opmerkelijk mooi moment in de rust van de wedstrijd. Wat doe je als je allebei een warming-up doet en er is maar 1 bal?
Na de rust was het spelbeeld niet anders. Mamio nam direct het heft weer in handen en drong FC LEO terug op eigen helft. De gasten creëerden direct twee enorme kansen, maar wisten het net niet te vinden. Zo was het in de 47ste minuut Nicky Smid, die van dichtbij had moeten raak koppen uit een afgemeten voorzet van Luciano Amelo, maar het was doelman Wichers die de bal met een katachtige reflex redding bracht. De Leenster goalie hield nog geen minuut later weer z’n ploeg in de wedstrijd toen hij een kopbal van Luciano Amelo van binnen de ‘5-meter’ wist te keren.
De druk nam toe en Mamio kwam enigszins gelukkig op 0-3 in de 51ste minuut. Een vrijeschop van een metertje of 25 werd door Jarvis Bernardus ineens op het doel geschoten en verdween via de muur langs de kansloze Wichers tegen de touwen.
De wedstrijd leek daarmee gespeeld en Mamio-coach Raoul Postema kon dan ook gerust in de 58ste minuut z’n wisselspelers inbrengen: FC LEO was immers nog niet een keer echt gevaarlijk geweest. Maar dat zou binnen ‘no time’ anders worden. De thuisploeg ging de lange bal hanteren, zo snel mogelijk de bal de ’16’ in pompen en hopen op de kopkracht van de sterke Frank Veenwijk.
Dat had in de 62ste minuut al succes. Het was Rick Schuttenbelt die vanaf de linkerkant de bal voorgaf en het was aanvoerder Justin Poort die voorbij de tweede paal knap raak wist te koppen, 1-3. Op zich bleven de gasten uit Groningen rustig, maar toen 3 minuten later Frank Veenwijk bij een luchtduel als een stervende zwaan ter aarde stortte en scheidsrechter Vonk gedecideerd naar de stip wees, werd het Mamio-kamp toch wel onrustig. Helemaal toen de leidsman Wycliffe Musoke ook nog de (overdreven) rode kaart voor toverde, Frank Veenwijk de strafschop binnen schoot en de gasten met 10 man verder moesten.
FC LEO geloofde er weer in. Ze hadden het wapen gevonden om de koploper in 4C misschien wel te kunnen verslaan. Maar Mamio herpakte zich, wist de lange, hoge bal eruit te halen en zelf weer aan voetballen toe te komen. Ook de kansen kwamen er weer voor de gasten. Mede door slecht wegwerken aan FC LEO-zijde. Zo verspeelde in de 74ste minuut Jeroen Batema achterin op kinderlijk wijze de bal aan Nicky Smid, die invaller Leroy Kleinmoedig een niet te missen kans bood. Het was echter de uitblinkende goalie Wichers die zich voor de bal gooide en weer eens redding bracht.
Die ingreep van Wichers leek twee minuten later wel eens een puntje op te kunnen leveren. Peter Kolkena pakte op de achterlijn de bal af van Kenneth Slijngaard, ging het strafschopgebied in, maar leverde de bal zomaar in bij doelman Ventura. Breed leggen op de vrijstaande Veenwijk of Schuttenbelt had zeker de 3-3 betekend.
Waar de gelijkmaker uitbleef was het Mamio dat in de 86ste minuut wél scoorde. Dylan Rokette werd over rechts diep gestuurd en had vrije doorgang naar het vijandig doel. Binnen de beruchte lijnen werd hij door Joppie Gerrits neergesabeld, waarna de bal op de stip verdween.
De strafschop werd feilloos binnen geschoten door Jarvis Bernardus, 2-4. Opmerkelijk was dat de veroorzaker van de strafschop ‘slechts’ geel zag.
Mamio dacht de wedstrijd nu dan toch eindelijk binnen te hebben en werd gemakkelijk. Hierdoor kon FC LEO zomaar weer onder de druk wegkomen en een bal hoog in de strafschopgebied pompen. Het was Veenwijk die in extra tijd boven alles en iedereen uittorende en met een bekeken kopbal de spanning nogmaals terugbracht, 3-4.
De tijd was echter te kort om nog langszij te komen en daarmee bleef FC LEO met lege handen. geien de hele wedstrijd, waarin de Leensters een uur lang niet te vertellen hadden, een terechte winnaar. Neemt niet weg dat dit FC LEO, met al z’n invallers, het koploper en aanstaande kampioen Mamio zeer lastig heeft gemaakt en met een beetje geluk een bonuspuntje had kunnen pakken.
