Pieterburen: Nieuwe zeehondenopvang vergunningen zwarte dag voor zeehond

Foto: Zeehondencentrum Pieterburen

Pieterburen heeft vandaag vernomen dat er vergunningen worden verleend aan twee nieuwe zeehondenopvang initiatieven. Zeehondencentrum Pieterburen vreest voor het dierenwelzijn, de ecologische integriteit van Werelderfgoed Waddenzee en de mogelijke gevolgen voor volksgezondheid. De staatssecretaris slaat namelijk hiermee de adviezen van zijn eigen ambtenaren, betrokken provincies en gemeentes, natuurorganisaties, dierenwelzijnsorganisaties, wetenschappers en opvangcentra in de wind. Bovendien staat er in de vergunningverlening dat een wetenschappelijke adviescommissie zich moet gaan buigen over zeehondenopvang in Nederland. Waarom staatssecretaris van Dam dan wel besluit tot een uitbreiding van de opvang is Pieterburen een raadsel.

Vanmiddag werd er bekend gemaakt dat de vergunningverlening voor zeehondenopvang op Terschelling en in de Eemsdelta wordt gepresenteerd aan de kamer door staatssecretaris van Dam. Begin dit jaar werd er nog door verschillende natuur- en dierenwelzijnsorganisaties, wetenschappers en provincies opgeroepen de vergunningen voor zeehondenopvang niet uit te breiden en eerst een wetenschappelijke commissie zich over het beleid hieromtrent te laten buigen. Naar verluid werd dit advies opgevolgd door de ambtenaren van Van Dam, maar blijkbaar heeft de staatssecretaris deze adviezen van experts naast zich neergelegd. Het kan volgens Zeehondencentrum Pieterburen dan ook niet anders dan dat deze besluitvorming politiek gemotiveerd is, vanwege het sentiment dat de zeehond in de publiciteit oproept. Dit is respectloos in diverse opzichten.

Ten eerste gaat Van Dam uit van de veronderstelling dat er meerdere soorten ‘scholen’ voor opvang van zeehonden bestaan. Eén die voor het individuele dier gaat, de ander die zich in zet voor de populatie. Dit is volgens Pieterburen onzin. Een opvangcentrum kan geen individuele dieren redden zonder zich zorgen te maken om de populatie, maar men kan zich ook niet inzetten voor een populatie zonder op het individuele dier te letten. Die zorg gaat dus prima samen en moet ook samen gaan. Voor dat uitgangsprincipe krijgt Pieterburen jaarlijks dan ook de steun door meer dan 100.000 sympathisanten. Alle medewerkers van zeehondencentrum Pieterburen en de 100 internationale studenten die zij opleiden beschouwen dit dan ook als een zwarte dag voor de kwaliteit van zeehondenopvang en het internationale aanzien van Nederland op het gebied van dierenwelzijn en natuurbehoud.

Pieterburen zal zich met hand en tand verzetten tegen het kidnappen van zeehondenpups.

Ten tweede omdat zeehonden wilde dieren zijn en dat de beste plek voor de zeehond de zee is. Opvang mag dan ook nooit een doel op zich zijn. Pieterburen heeft vastgesteld dat er vroeger te snel tot opvang werd overgegaan. Voorlichting en observatie kan het aantal gevallen van opvang in bepaalde gebieden kan terugdringen tot 10% van wat het voorheen is geweest. Zo blijkt bijvoorbeeld uit een wetenschappelijke pilot studie in het Eems-Dollard gebied (uitgerekend waar een vergunning voor is verleend) dat pups lange tijd zonder moederdier kunnen doorbrengen en dat opvang lang niet altijd nodig is. De vrees bestaat dan ook dat uitbreiding wederom zal leiden tot het ‘kidnappen’ van pups.

Ten derde maakt Pieterburen zich zorgen over de veterinaire kwaliteit van de opvang in nieuwe initiatieven. Verantwoorde zeehondenopvang kan namelijk alleen plaatsvinden binnen een breed samenwerkingsverband van dierenartsen en wetenschappers. Dierenwelzijn en volksgezondheid is in het geding, wanneer zeehondenopvang plaatsvindt in een aantal lukraak geplaatste badjes ververst door kraanwater met een afvoer naar het openbare riool.  Zeehonden kunnen dragers zijn van zoönosen (infectieziekten die van dier op mens overdraagbaar zijn) en van andere op dieren overdraagbare infectieziekten. Bovendien is het toedienen van antibiotica-cocktails aan wilde dieren niet meer van deze tijd. Het vermijden hiervan bij de opvang van wilde dieren vraagt om gespecialiseerde dierenartsen. En het zijn juist al deze specialisten die zich hebben uitgesproken tegen uitbreiding van de opvang.

Onbegrijpelijk besluit staatssecretaris

Tenslotte is Pieterburen wel ingenomen met het feit dat onderdeel van de vergunningverlening lijkt te zijn dat een onafhankelijke wetenschappelijke adviescommissie zich breed gaat uitspreken over zeehondenopvang in relatie tot ecologie, dierziekten & zoönosen en dierwelzijn & ethiek. Het nieuwe beleid van Zeehondencentrum Pieterburen beziet juist al deze aspecten in samenhang. Het centrum is het internationale kennisinstituut en ziekenhuis op het gebied van zeehonden en zeehondenzorg in Werelderfgoed Waddenzee en blijft zich onverminderd inzetten voor het welzijn van de zeehond. Pieterburen pleit voor samenwerking met alle natuurorganisaties die de Waddenzee lief zijn en alle zeehondenredders die een verstandige en respectvolle  aanpak omarmen. Het trilaterale beleid pleit namelijk voor een terughoudend opvangbeleid en het ligt voor de hand dat dit de conclusie wordt van de onafhankelijke wetenschappelijke adviescommissie. Het is dan ook volstrekt onbegrijpelijk dat staatssecretaris van Dam tegelijkertijd de opvangcapaciteit laat uitbreiden, dwars tegen alle bestaande nationale en trilaterale richtlijnen in. Pieterburen doet een appel op alle politieke partijen om hier serieuze vraagtekens bij te zetten, omwille van het welzijn van de zeehonden in Nederland.

Cookieinstellingen