Een vierde ree van dit jaar werd eergisteren binnengebracht bij Stichting Faunavisie in Westernieland. In dit geval ging het om een aangereden reekalf.
De dierenambulance uit Groningen kreeg een melding om een dood aangereden reekalfje op te halen, maar bij aankomst bleek het nog (nauwelijks) te leven. De dierenambulance bracht het snel naar Westernieland. Diagnose; geen fracturen maar wel bloed/vocht in de longen en zwellingen in de kop, daarnaast wat snijwonden en wonden bij de ogen. Pretnison en Novem in combinatie met infuus doen wonderen want gisteravond stond ze weer! Zij het wat versuft.
‘In de ziekenboeg is nog een aangereden reekalf met een gebroken bekken, ook deze doet het goed. De andere twee reeën hebben het niet gehaald helaas. ‘We moesten beide euthanaseren in verband met de verwondingen die te groot waren’, verklaart oprichter Pim Lollinga.
Lollinga houdt zich al sinds 2002 bezig met de opvang van wilde inheemse dieren. ‘Het zijn vaak dieren die door menselijk toedoen in de problemen zijn gekomen. De meest voorkomende oorzaken zijn verkeer, recreatie, huisdieren, bouw en renovatiewerkzaamheden’, vertelt hij. Faunavisie is de enige actieve opvanggelegenheid op dit gebied in de provincie Groningen en Drenthe. Alle dierenambulances van de provincie Groningen, Winschoten uitgezonderd, brengen hulpbehoevende dieren. Het doel van de stichting is deze dieren zo professioneel mogelijk op te vangen. Zodra ze weer zelfstandig zijn, worden ze weer teruggeplaatst in hun natuurlijke omgeving.
Uit de hand gelopen hobby
Zieke, gewonde inheemse wilde dieren worden regelmatig naar Faunavisie toe gebracht. Door de mensen zelf, maar ook veelvuldig door de dierenambulances Zuidhorn en Groningen. ‘De burgers die de dierenambulance inzetten hebben vaak geen idee hoe het verder verloopt met deze dieren. Onze opvang voor inheemse wilde dieren is eigenlijk volledig uit de hand gelopen. Het begon in 2002 met zo’n 50 tot 70 dieren per jaar en sinds de dierenambulances ons gevonden hebben zitten we al op gemiddeld ruim 2000 dieren per jaar. Dit jaar is dat al met 20 procent gestegen, alleen al in januari. Deze dieren hebben dagelijks allemaal zorg nodig. Het gaat dan om onder andere eenden, hazen, vogels, reeën, reigers, eekhoorns, egels, enzovoort.’ Wat begon als een idealistisch plan groeide uit tot een bedrijf. Een bedrijf wat geen inkomen oplevert, maar alleen maar geld kost. Daarom probeert Lollinga de omliggende gemeentes te overtuigen dat er een bijdrage voor nodig.
Pim Lollinga
Geen subsidie
‘Als zo’n dier eenmaal hier is, verzorg je hem. Kijk, mensen denken vaak dat wij subsidie krijgen, maar dat is niet zo.’ Faunavisie heeft weliswaar een paar donateurs, maar die dekken de kosten alles behalve. De gedreven Lollinga wil benadrukken dat mensen de burgerplicht hebben deze dieren te helpen. En wanneer ze dat doen, komen ze in Westernieland terecht, in de veronderstelling dat het wel goed komt. En dat komt het. Maar dat gaat niet zo maar. Dat is ook dan ook de reden waarom Lollinga vorig jaar een brief opstelde voor de omliggende gemeenten, om zo duidelijk te maken dat er een financiële bijdrage nodig is. ‘Ik ben namelijk van mening dat de meeste mensen hier best een paar euro voor over hebben. Met 1000 euro per gemeente zijn wij al blij. Momenteel kost het ons op jaarbasis zo’n 23.000 euro. Het is zelfs zo dat wij eerder de dieren eten geven dan onszelf.’
Alleen de gemeente De Marne heeft vorig jaar een kleine bijdrage geleverd. Het ging om een bedrag van 500 euro. ‘Hopelijk is dat in 2016 meer’, benadrukt Lollinga, ‘Kijk, Groningen ziet ons niet als gesprekspartner maar heeft de Dierenbescherming wel 220.000 euro verstrekt onder voorwaarde dat dit verdeeld zou worden onder de betrokken partijen. Dit geld is bedoeld voor transport en opvang, en daar spelen wij een grote rol in. We hebben tot nu toe alleen nog niets gezien’, betreurt Lollinga.
