ZUURDIJK – Op initiatief van het gemeentebestuur is een mediator ingezet op Zuurdijk, op de kwestie van de aanvraag voor de bouwvergunning voor de woning aan de Hoofdweg 13.
De familie G, wonend aan het ogenschijnlijk zo lieflijke 2e Nijhoezen, had nooit kunnen bevroeden in een mediale rollercoaster terecht te komen, toen zij een bouwvergunning aanvroegen voor het veranderen van hun woning. “Ik zeg er niets over,” zo zegt de vrouw des huizes. “We houden ons alleen bezig met de betrokken partijen.” Het gemeentebestuur vraagt om begrip voor de delicate situatie en wil er niks over kwijt, aldus een woordvoerder.
De kwestie. De Zuurdijkers op het streekje met voormalige landarbeidershuisjes vroegen een bouwvergunning aan om meer woonruimte te scheppen. Buurvrouw Annette Broekhuizen schoot dat in het verkeerde keelgat en diende met de buurman aan de andere kant een bezwaarschrift in. Het privé-wooncomfort zou door het plan ernstig worden aangetast. “Door dat hoge dak krijg ik meer schaduw en minder zon in mijn tuin en kijk ik dagelijks tegen een zwart dak aan,” zo laat ze in het Dagblad van het Noorden weten.
Het tweede bezwaar richt zich op het aanzien van het streekje. Het uiterlijk van het streekje als voormalig landarbeidersconglomoraat. Ook heeft Broekhuizen een petitie gehouden waarin wordt aangedrongen het streekje tot ‘bruin gebied’ te verklaren. Dit is een begrip uit de Welstandsnota van de voormalige gemeente De Marne waarin – naast het strenge monumentale beschermde dorpsgezicht – er een mogelijkheid is een dorpsgezicht met wat minder harde regels te beschermen. Zestig inwoners van Zuurdijk hebben deze petitie ondertekend, naar Broekhuizen mededeelt. Op dit moment mag in het streekje welstandsvrij worden gebouwd. Ondertussen bemoeien allerlei clubs zich met de kwestie en is de familie G. terecht gekomen in uiteindelijk de vraag of het streekje een beschermde status moet krijgen.
Een blik op de uitspraken over dergelijke kwesties van de Hoge Raad, het hoogste college voor overheidsrechtspraak als het om overheidsbeslissingen gaat, is onthutsend. “Je koopt een huis met een bestemmingsplan, je koopt geen uitzicht, zon of blauwe lucht. Als bouw volgens het bestemmingsplan is toegestaan, dan kan een gemeente dat in principe niet weigeren, zo vat een woordvoerder van de Raad van State het samen. De vraag is hoeveel de kool en het sop waard zijn in deze kwestie, juridisch gezien.
