Je zit nauwelijks één minuut en daar komt Anneke Bulder langs. Veegt de tafel schoon, zet een bakje met knabbeltjes neer en een schone asbak. Dat is een terras zoals het wezen moet, bij de kiosk van het zwembad.
Het is acht uur en het avondzwemmen in het zwembad van Leens is net begonnen. Binnen een half uur zijn er ruim 350 zwemmers binnen voor één piek. Zie, een groepj jongens komt er aan in passende kleding: short die extra diep hangt, een cap, de een in blote bast, de ander een hemdje, ook nog een met een rugzakje met het logo van dé FC er op. Op een bepaalde fysieke en psychologische leeftijd gaan jongens anders lopen. Met wat meer patserigheid – klinkt onsympathiek – of is het met meer met de uitstraling van: zie mij lopen. Ach, zo is het leven: zien en gezien worden. Wat zouden we zijn als niemand ons ziet.
Een man uit Eenrum schuift aan. Hij komt bij mij zitten omdat er een asbak op tafel staat. Zijn vrouw wil graag een koele duik nemen, nou ja, dan ga je toch even mee. Rokers zijn gezellige mensen, ze keuvelen graag. Morgen vertrekt hij voor de vakantie naar Kroatië. Met de auto, drie dagen voor gepland.
De parasols zijn van IJsboerke. Even een stukje Tour de France Kwiz. Wat was IJsboerke? Makkie. Een Belgische roomijsfabriek die tussen 1973 en 1980 een wielerploeg sponsorde. Met de legendarische Walter Godefroot, de Bulldog van Vlaanderen, de bijnaam zegt alles, en Peter Winnen, de Limburgse onderwijzer die prof werd. Goed zo. Helemaal goed.
‘Like A Virgin’ van Madonna spreidt zich over het zwembad. Wat klinkt dat mooi, op een nog te hete zomeravond.
Berto Merx
