PIETERBUREN – Van verre steek het boven het landschap uit: het plastic paard, kunstwerk, monument bij het Zeehondencentrum in Pieterburen dat herinnert aan de milieuramp met de MSC Zoe. Zo’n 345 containers vlogen overboord.
Het paard, vijf meter hoog, is evenbeeld van het kinderspeelgoed My Little Pony. Duizenden exemplaren overdekten het strand van Terschelling, afkomstig van het containerschip. Het is een milieuramp waarvan de gevolgen op termijn bij lange na niet zijn te overzien. Het afval dat drijft, dat is redelijk goed te volgen. Bekend is hoe golfstromen zich bewegen en waar het uiteindelijk heen zal gaan. De troep die zweeft in het water – niet naar de bodem zinkt – is al problematischer.
Wat er op de bodem ligt, is nog maar de vraag. Er zijn bijvoorbeeld twee accu’s voor elektrische fietsen opgevist. Er wordt geen container voor twee accu’s geladen. Wat er op de bodem van de zee ligt, het is nog onduidelijk.
Zoe de Ponnie is een eerbetoon aan de talloze vrijwilligers die hebben geholpen bij het opruimen van de troep na de ramp. Het was zaterdag een bijeenkomst zonder bobo’s, maar met de mensen die op de kust hebben gewérkt. De Ponnie is gemaakt van plastic door Maria Koijck.
Het vervelende van dit kunstwerk is dat het ons er aan herinnert dat bakken, schepen vol consumptiegoederen over de gehele wereld worden versleept, en uiteindelijk bij ons, u en mij, de consumenten terecht komen. Er is een kleine tentoonstelling ingericht met wat er allemaal op de kust is aangespoeld. De tentoonstelling is een stilleven van consumptiegoederen, apparaten, die op de kust zijn gevonden.
Het monument en de tentoonstelling willen de problematiek onder de aandacht brengen. Dat is goed. Tegelijk, we weten toch wel wat de boodschap is en dat er heel wat aan gedaan moet worden. De sombere gedachten hierover werden weggedrukt door het vrolijke gezelschap van vrijwilligers dat het kunstwerk onthulde door er gewoon bij te gaan staan.
