Bonjour tristesse. Lianne Braaksma staat in het plastic licht van schijnwerpers, zacht zoemt de generator. Het is koud op de vlakte. Zij speelt bugel in Wilhelmina en moet over een kwartier optreden. Binnen gonst het, dat typisch geluid van een groot feest, het concert voor de bevolking van De Marne ter gelegenheid van het afscheid van de gemeente.
Ach tijd. De geboorteaangifte van de kinderen heb ik nog in het gemeentehuis in Wehe gedaan. Ulrum was een puissant rijke gemeente, dat kwam door de opbrengst van de OZB die defensie betaalde voor het militair oefenterrein. Kloosterburen was toen nog een kleine republiek en Eenrum was een rood dorp. Het verdween en werd gemeente De Marne. Ach, er was nog een Ulrummer Bevrijdings Front dat meende dat Ulrum een wingewest zou worden in de gemeente De Marne. En je had nog protestacties tegen het militair oefenterrein in de Marnewaard. En vervolgens moest je je paspoort vernieuwen – van een blauwe in een rode – in Leens in het nieuwe gemeentehuis. Het is niet meer, die gemeente de Marne. Net gewend aan het gevoel van ergens thuishoren, moet er weer een ander gevoel komen. Bonjour, tristesse. het is het gevoel van het eind van een verliefdheid. het is zo en het was onvermijdelijk.
Zo’n 650 mensen waren komen opdagen voor het muziekfeest in de feesttent op het bedrijventerrein in Ulrum. Het feest is grandioos in zijn eenvoud: de muziekverenigingen geven een concert voor de bewoners. “Een feest van en voor de bewoners,” zo noemde burgemeester Koos Wiersma het. En in de gepaste bestuurlijke bescheidenheid voegde hij er aan toe: “Ik ga niet veel zeggen want het is jullie feest. Het feest van en voor de inwoners.”
De Oldkampbloazers in hun rode hesjes speelden de tent warm. De cateringmedewerkers van het bedrijf Van Kammen uit Oosternijkerk hadden het druk. Er waren weinig bekenden op het feest, zegt maar de top-20 van de Bekende De Marners. Dat zegt wat over het publiek. Marja Leffers, voorzitter van Wilhelmina, heeft het goede gevoel al. “Alle muziekkorpsen in de nieuwe gemeente zijn bezig met een plan voor de subsidies. Het is heel goed dat we daarin met elkaar samenwerken.” Voor Roelof Noorda, een van de trekkers van de vitalisering van Ulrum, is er geen ruimte voor weemoedigheid: “Er is niet aan te ontkomen. De problemen van de vergrijzing, de krimp van de bevolking, de aardgasproblematiek, dat kan een kleine gemeente niet meer aan. Bovendien komen steeds meer taken op het bordje van de gemeente terecht. Ik ben niet sentimenteel of weemoedig. De fusie past in de geest van deze tijd.”
Een beetje verscholen ontwaren we Burdy en z’n echtgenote Wilma. Hij moet straks het finale-lied zingen. De altijd goedlachse en vriendelijke zanger uit Ulrum heeft er de tekst van geschreven op de melodie van I Can’t Stop Loving You van Elvis: “Ik vind het mooi gelukt, maar het is natuurlijk altijd maar afwachten wat het publiek ervan vindt,”zegt hij. Arnold Veeman, zanger uit Kloosterburen gaat straks het lied Mien Hogelaand van Ede staal vertolken. Hij voorziet zichzelf van een kop thee in de fase van focus op het optreden.
Kees Overdevest, hij wordt tachtig in februari, is still-going-strong. Is er één scholier in De Marne die de afgelopen 33 jaar geen liefde voor bomen is bijgebracht tijdens een van de workshops die Kees gegeven heeft. Kees: “Alles wordt geboren om ook weer opgegeten te worden. Alles begint en zal afsterven. Zo is de natuur. En dat gevoel heb ik nu met de gemeente De Marne. Ik moet echt rustiger aan gaan doen. Als het kan wil ik nog wel wat voor scholen in De Marne betekenen.”
De fanfares Orpheus uit Eenrum, Wilhelmina uit Leens en St. Caecilia spelen hun zelf gekozen stukken en het publiek waardeert dat. Het vrouwenkoor Pro Musica reciteert een aantal liederen. Ondertussen maakt Folkert van der Zee, raadslid uit Kloosterburen, de politieke balans op voor de VVD. Dat heeft ook wel iets van Bonjour, tristesse, maar het gaat vanavond niet over politiek. “Ik ben niet zo’n gevoelsmens. Aan de fusie van de gemeenten is heel lang gewerkt en het altijd duidelijk geweest dat dit gaat gebeuren. Zo gaan de dingen.” Toch weer politiek. Mädi Cleerdin, huidige fractievoorzitter van de PvdA, zou niet terug komen in de nieuwe gemeenteraad. Als de PvdA wél in het nieuwe college van b&w komt, schuift Mariëtte de Visser een plaats door als wethouder en dan zal de Zuurdijkse er weer wel in komen. Geen politiek vanavond, ook voor haar is het feest.
Pieter Boneschansker, CDA-raadslid is ook al “niet zo’n gevoelig mens. Na 1 januari verandert er niet zoveel. Het enige wat me wat irriteert is dat ik weer allerlei clubjes hoort praten over het aanpakken van de N361 tot Winsum. Er zit iets in de gedachten van de mensen dat de N361 daar ophoudt……..”
Burgemeester Wiersma zegt het mooi. “De afgelopen weekend had ik toch wel wat weemoed. Haast iedere minuut vroeg wel iemand me: wat ga je na 1 januari doen? Mensen, ik weet het nog niet. Zo, dan hoef je me dat straks niet meer te vragen.” Het gemeentebestuur kreeg een aantal ideeën binnen voor het vieren van het afscheid. Daar zat van alles bij, zoals het presentje van het potje De Marne Mosterd (“2000 stuks, in een mum van tijd uitgedeeld”), daar zat ook het idee bij om de muziekverenigingen een muzikaal spektakel te laten organiseren. En het idee om een fotowedstrijd te houden.”
Van de 52 ingezonden foto’s koos de jury die van Jolanda de Jonge als de beste, gevolgd door Leo Schoonhoven en met Rienk Dijkstra op de derde plaats. Jantje Koning, Lineke Nienhuis en Gea Kinds kregen bloemen voor het werk achter de schermen om het feest georganiseerd te krijgen, en eveneens waren er lauwerende woorden voor Teus van Rijswijk en Peppie Wiersma voor ideeën uitvoering van het feest.
De finale was mooi. De Ode aan de Marne van Gijs Kramers werd keurig uitgevoerd door het Hogelandster strijkkwartet, het koor Pro Musica, tubaspeler Matthijs Leffers en de drie fanfares. De vertolking van Mien Hogeland die Arnold Veeman liet horen, prikkelt tot de gedachte dat hij met zo’n stem nog veel beter kan.
En dan het slotlied van Burdy: Verlaifd op t Hogeland
“N wies mens zee
Zeg de Marne mor tabee
Mor mien geveul zegt
doar komt toch niks van trecht
Burgmeester zee
T is de ainigste weg
Dat t Hogelaand n deken over de Marne legt
De moarens en de zee
Das ons golden stee
K heb mien haard verpand
Aan ons mooie Hogeland
Kom mit mie, mok n nije start
Want ook ik wer verlaifd op t Hogeland”
Hij moest een toegift doen.
Tekst: Berto Merx. Foto’s: Marcella Werkman, Berto Merx
