Nee maar, een hele zwerm PvdA-ers op de fiets draait zaterdag de inrit op van de Struunspeultoen in Zuurdijk. Daar zien we Jan-Willem Nanninga, lijstrekker voor de verkiezingen van de gemeente Het Hogeland, als straks de bladeren van de bomen na groen weer bruin zijn geworden.
En Mariëtte de Visser, nummer 2 op de lijst en van alle high-potentials der PvdA de enige met serieuze bestuurservaring als wethouder in De Marne. En Janny Klei, nummer 3 op de lijst, Jaap Heres, nummer 4 en natuurlijk niet te vergeten nummer 5: Mädi Cleerdin uit Zuurdijk, een topvrouw die het hart links heeft zitten en ook de emotie – wat is het leven zonder emotie – aan de linker kant heeft. En Erik Zwart bestuurder van de PvdA Hogeland. En Roelof Wieringa nummer 9, bekwaam fietsen reparateur, maar die heb je ook als PvdA nodig: een lekke band maakt geen onderscheid tussen CDA, PvdA, VVD, CU, SP alsmede ook Gemeentebelangen. Psssss…..is blind, genadeloos.
Het gezelschap is op tournee, op de fiets. Gisteren in het Eemsmondgebied, vandaag in De Marne-area. Om instellingen, organisaties, projecten te bezoeken. Om te ontdekken wat er allemaal speelt in elkaars gemeenten. En ook om elkaar beter te leren kennen (outward bound team building heet dat als het een cent mag kosten). Vanochtend waren ze op bezoek bij de stichting Behoud Bibliotheek in Leens om met Tinus Gerrits te spreken over het plan er een ontmoetingscentrumdimensie te ontwikkelen. Daarna trok het gezelschap naar Kloosterburen om Marriëtte de Visser op te halen. (Zij was met burgemeester Wiersma, en de wethouders Anne Marie Smit en Kor Berghuis in ’t Olde Heem om daar de koninklijke onderscheiding van Anne Hilderink bij te wonen.) En natuurlijk ook om zich op de hoogte te stellen van de ontwikkelingen rond de coöperatie Klooster&Buren. Jan-Willem Nanninga bezweert ons zonder twijfel dat de PvdA voor zes zetels gaat in de nieuwe gemeenteraad. Dat is belangrijk om te weten, hoe men zichzelf positioneert.
Genoeg over politiek, het is het feestje van de 170 inwoners van Zuurdijk. De oude speeltuin werd omgebouwd tot een natuurspeelveld. Ondanks het slechte weer afgelopen periodes is het toch gelukt op deze zonnige zaterdag de tuin officieel te openen. Zie toch, een tafel met heerlijke taarten: rabarbertaart, kwarktaart, frambozentaart. Mechthild Koblitz is bezig een vruchtenvlaai (vlaai zeggen ze in het Hollands, de Limburger noemt zijn streekproduct gewoon vla, maar ook daar begint de verhollandsing op te rukken). Velen uit Zuurdijk hebben aan de verzameling banket meegewerkt. Eelco Clobus, voorzitter van dorpsbelangen prijst het werk van degenen die hard aan de realisering van de tuin hebben getrokken: Annette Broekhuizen, Wilma Hoonhorst, Paul van Hebel, Johan Spriensma. Annette Broekhuizen vraagt applaus voor de gemeente De Marne en voor burgemeester Koos Wiersma in het bijzonder die maanden geleden de boom van het zeer oude ras Keesappel heeft geplant en altijd een gewillig oor bood – en hulp, natuurlijk – als er problemen waren. Allemaal namen van vrijwilligers, subsidieverstrekkers, leveranciers in natura passeren de revue. En zeker moeten we niet vergeten: de Noord-Groningse Uitdaging, een netwerk van ondernemers die in natura ondersteunen (als we ons goed herinneren is het ondergebracht bij Ability in Wehe-den Hoorn). Zonder dit netwerk geen rioolbuizen en driehoekstenen – wat dat ook moge zijn – om het konijnenhol te realiseren. Ondertussen is de Zoutkamper Eya Popeya bezig met de tien kinderen die het feest bijwonen van alles te doen.
“Vandaag is de feestelijke opening, maar er moet nog van alles gebeuren,” legt Annette Broekhuizen uit. De boomstambank, de bijenmuur, en de pizza-oven staan nog op het lijstje. En het blote voeten pad, niet te vergeten. Het project is begroot op een bedrag van 55 duizend euro. “Dat bedrag is de totaalbegroting, dus inclusief veel zelfwerkzaamheid en bijdragen van de gemeente in natura. De gemeente heeft onder andere alle beplanting betaald. Het lijkt erop dat we er duidelijk onder zijn gebleven, maar we zijn nog niet klaar. We zijn heel trots en voldaan. Het laat zien waar een klein dorp groot in kan zijn.”
En daar zitten drie heren, pontificaal het gebeuren te overzien, in wat oudmodische kuiptuinstoel. Wieger Pool, pensionado. Arthur van Doezelaar, pensionado. Gert Bos, pensionado. Oh, wat genieten we in de volle zon, van het gesprek waarlijk op niveau. Een vleugje musicologie, een scheutje epistemologie (je kunt het ook kennisfilosofie noemen, maar we zijn soms wat ouderwets) en oefeningen in het wezen van de gewaarwording van het Leven-Zijnde, ongeveer, zegt maar de existentiële fenomenologie. Wat is het toch fijn om in de wirwar van geroezemoes wat zo’n feest toch is, lieden van intellectuele stand tegen te komen.
Afijn. De ceremonie van de opening gaat beginnen. Van de naam van de tuin, in uitgezaagde letters op stokken bevestigd, ontbreken nog twee letters. En het is aan Mariëtte de Visser en Mädi Cleerdin de taak om die letters vast te schroeven. Geweldig om te zien hoe die twee samenwerken, hoe vaardig ze de accu-schroefmachine (was het een Makita?) hanteren. Was het symbolisch dat het twee rode letters waren?
Tekst en foto’s: Berto Merx
