Woensdagochtend, 08.10 uur. Op de gang van Het Hogeland College Wehe-den Hoorn lezen leerlingen op hun telefoon nog even snel de laatste berichtjes of ze werken hun snapdagen bij. Maar in het lokaal van docent Rik Maneschijn zitten de brugklasleerlingen al in hun bankjes. Op woensdag 14 juni gaf Orthomoleculair diëtist Jolanda Dorenbos een gastles over voeding. Als onderdeel van het voedselproject ‘voeten in de aarde, poten in de klei’, behandelt ze met de leerlingen wat er in je voedsel zit en wat dat doet met je lichaam en je gezondheid.
De eerste vraag ligt voor de hand: Wie heeft er ontbeten en waaruit bestond je ontbijt? Het antwoord wekt verbazing. In positieve zin….. Bijna iedereen in de klas heeft best gezond ontbeten, variërend van een bakje yoghurt of een boterham met kaas tot warme broodjes uit de oven (maar dat laatste alleen voor één grote geluksvogel). Jolanda, die ook in de stad werkt, licht haar verwondering toe. Ze vertelt dat nogal wat kinderen in de stad vaak niet ontbijten of ontbijten met cola en koekjes. Meester Maneschijn doet daar nog een schepje bovenop. In zijn basisschoolklas in de stad maakte hij mee dat kinderen de koude patat van de avond ervoor in hun broodtrommel mee hadden. De leerlingen van het Hogeland College in Wehe kunnen zich daar helemaal niks bij voorstellen.
Tijd voor wat praktijkoefeningen. De eerste opdracht is om je meegebrachte eten en drinken onder te verdelen in gezond of ongezond. Ook daar gaat het eigenlijk hartstikke goed. Samen met de diëtist bekijken de leerlingen waarom het een wel en het ander minder gezond is. Wat zit er in een appel? En is de suiker uit de appel anders dan gewone suiker? Wat is het verschil? Weet jij hoe je een etiket moet lezen? En herken jij verschillende smaken? Als Jorn aarzelt om blind te proeven, plaagt een van zijn klasgenoten ‘Wat ben jij een meisje zeg’. Maar ook Jorn maakt uiteindelijk het onderscheid tussen zout, zoet, zuur en bitter feilloos.
Het spannendste onderdeel bleek het koken van Cola en Energy Drink om te zien wat er overblijft. Na een minuut of vijf kan geconstateerd worden dat er van 100cc frisdrank een vieze, stroperige zwarte drab over is gebleven, ofwel negen (ja echt!) gesmolten suikerklontjes. Meester Maneschijn: ‘Een blikje cola bevat 330cc dus reken maar uit wat je binnen krijgt als je dat opdrinkt, en misschien kun je dan meteen uitrekenen hoeveel je moet bewegen om al die suiker weer te verbranden’. De leerlingen komen uit op 5 à 6 uur voetballen om 250cc frisdrank te verbranden. Best veel…
Maneschijn giet de suiker die overgebleven is van de cola op een stuk bakpapier. Dat je ook nog andere dingen met cola kunt doen blijkt al snel. Jorn heeft ergens een penseel vandaan gehaald en is aan het schilderen geslagen, creatief met cola.
Meester Maneschijn leert zelf ook nog het een en ander. Hij biecht op dat hij verslaafd is aan cola light. Maar Lotte zegt dat dat volgens haar moeder even slecht is als gewone cola. Heeft haar moeder gelijk? Ja, en Jolanda legt uit waarom. ‘De zoetstof geeft je hersens dezelfde signalen als bij suiker maar die krijgen niet dezelfde energie. Daarom wordt je trek juist erger en ga je op zoek naar zoete dingen’. ‘Oh, dus cola light liegt gewoon tegen je lichaam’ mompelt Rik teleurgesteld terwijl hij over zijn buik wrijft.
Bron: Stichting Bestek
