Nog maar net is de wintertarwe op het veld van boer Tilma geoogst of er verschijnen twee detectoristen op het stoppelveld op de noordkant van Groot Maarslag, de terp tussen Mensingeweer en Schouwerzijl.
In de hete avondzon doet de detector zijn werk, nou ja, een beetje. Heel of en toe klinkt het piepje dat aangeeft dat er een stuk metaal is geïdentificeerd. Bart de Vries uit Wehe-den Hoorn bukt zich om het stuk metaal uit te graven. Het blijkt een oude roestige spijker te zijn. Niks van waarde.
Compaan Klaas Boneschansker, ook uit Wehe, laat zijn detector even voor wat-ie is. “Dorst, man, wat heb ik dorst,” en strompelt over de stoppels naar de auto om een fles water op te halen.
“Het is een oud gebied,” vertelt Bart. “Deze terp is natuurlijk door archeologen al onder handen genomen en er zijn al talloze detectoristen aan het zoeken geweest. De kans dat we een grandioze vondst doen, is wel heel klein.” De mannen mogen alleen met toestemming van de eigenaar van het perceel aan het werk. Wettelijk mogen ze tot 30 centimeter diep in de bodem zoeken. Daarna wordt het een zaak voor archeologen. “Dit is een erezaak. Daar ben je aan gehouden. En dat is volkomen terecht.”
Wat is de mooiste vondst ooit gedaan? Bart: “Zilveren munten uit 1100 ongeveer die in de Franse plaats Tours zijn geslagen. Ja, dat is de mooiste vondst.” Voor Klaas is dat de fibula, een speld, uit 440 na Christus.
Het is een verslavende hobby. Klaas: “Als je niks vindt, denk je: doorzoeken, er moet toch wat te vinden zijn. En als je wat moois vind, denk je: doorzoeken want er ligt vast nog méér Dit is echt een verslavende hobby.”
De oogst van gisteravond was nog beperkt. Drie munten en een vingerhoed, te dateren op omstreeks 1800. “Weet je wat vervelend is,” voegt Bart er aan toe. “Als bekend wordt dat we hier iets moois gevonden hebben, stromen anderen onmiddellijk toe. Waar iets moois gevonden wordt wil iedereen wel heen. Hou het er maar op dat we niks interessant hebben gevonden.”/bm
