Een nieuwe lente, een nieuw geluid. Bij Het Hogeland College n Wehe-den Hoorn leidt het geluid van zoemende zagen de winter uit. De leerlingen van de brugklas VMBO leggen een schooltuintje aan in het kader van het voedselproject Voeten in de aarde-Poten in de klei.
Buiten is Pieter de Jong van het bestratingsbedrijf De Borgweer met een klein formaat shovel bezig een stukje grasveld open te scheuren. Dat wordt het aardappelveldje. De ruggen waar het pootgoed in moet aanslaan, moeten de leerlingen straks zelf met de schop opwerpen.
De aftrap van het project doet Wilbert van de Kamp , zo op het oog een Amsterdamse hipster, die in Leens woont, en jongeren bewust wil maken van de problematiek van voeding, afval en verspilling. Het groepsgesprek met de leerlingen levert vertederende momenten op. Hij vraagt: Hoe verbouw je aardappelen? En een van de leerlingen antwoord: ‘Met een aardappelrooier.’ En dan is het tijd om aan de slag te gaan.
Docent Rik Maneschijn heeft buiten een tafel gereed staan, met zagen, boormachine, winkelhaken, dozen schroeven, meetlint en houten balken waarmee de leerlingen kweekbakken moeten maken. Maneschein: ‘Het is leren en doen. Hoe krijg ik de balken voor de bakken precies op maat. Hoeveel grond en compost moet er. Dit is werken met de lengte, breedte, hoogte uit de wiskunde en als je een foute berekening maakt, kun je die niet meer doorstrepen, maar zit je met een scheve bak.’ Docent Arne Jan Bugel houdt de leerlingen de kopse kant van een balk voor en vraagt wat die rare ringen zijn in het hout. ‘Jaarringen natuurlijk,’ roept een leerling.
En dan passen, meten, zagen en schroeven. Goed bedoeld wil ik een leerling helpen en doe hem voor hoe je met de timmermanspotlood op de balk van 273 centimeter lang uitrekent hoeveel centimeter de helft van de balk is. Rits rats heeft de leerling op zijn i-pad met tokkel tokkel vingers met het rekenmachientje de helft van 273 berekend, terwijl ik de laatste deling met de potlood nog moet doen……. Ik schrijf dat getal op de balk en leg uit: ‘Een timmerman schrijft dat getal op, dan vergeet hij het niet.’ De leerling voegt me toe: ‘Dat hoeft toch niet, ik laat het gewoon hierop staan. ‘ En houdt me het beeldschermpje voor de neus…..
De bakken zijn klaar, nog voor de ochtend pauze.. Ze moeten in rap tempo op het veldje worden gelegd. Want daarna is het weer gewoon les. De komende tijd is het zaaien, opkweken en onkruid trekken geblazen.
Het werk van de leerlingen is een pilot-project van de stichting Bestek die met een subsidie van 1500 euro van de gemeente, sponsoren en suppliers bij scholieren aandacht vraagt voor gezond eten en duurzaam geproduceerde voeding. Het is eigenlijk heel ironisch. Op de plek waar de tuin wordt aangelegd stond heel vroeger een grote tuinkast. Toen in het gebouw aan de Mernaweg nog de LTS zat.
Tekst en diapresentatie: Berto Merx
